Ένας καθηγητής μου είπε κάποτε ότι υπάρχει κάτι μαγικό στην αρχιτεκτονική, στο να κάνεις τον κόσμο λίγο περισσότερο σαν το όνειρό σου, στο να παίρνεις πράγματα που είναι ιδέες και να τα μετουσιώνεις σε φυσική πραγματικότητα. Η αρχιτεκτονική είναι η τέχνη της δημιουργίας του πλαισίου για τη ζωή. Όσο πιο συναρπαστικό είναι το πλαίσιο, τόσο πιο εκπληκτικές είναι οι εμπειρίες που μπορείς να δημιουργήσεις.

Η αρχιτεκτονική βιώνεται μέσω των αισθήσεων και εμφανίζεται εκ πρώτης όψεως με τη διακριτή τρισδιάστατη εικόνα της, ενώ στη συνέχεια γίνεται αντιληπτή ως γίγνεσθαι. Ουσιαστικά, ο καθένας «χρωματίζει» τον χώρο μέσω των εμπειριών και των αισθήσεών του, δημιουργώντας έναν διάλογο και μια σύνδεση με το δομημένο περιβάλλον.

Έτσι ο σχεδιασμός καλείται να διεγείρει τις αισθήσεις μας και να ενσωματώσει τη φυσική ομορφιά και τη ρευστότητα του μεσογειακού τοπίου προκειμένου να δημιουργήσει ένα πλήρες, ολιστικό αρχιτεκτονικό πλαίσιο.